Na een rit over de Tioga pas kwamen we in Yosemite national park, waar ook alweer op sommige stukken sneeuw lag. wat we beslist wilden zien waren Bridalveil fall en El Capitan. Beide bezienswaardigheden lagen toevallig helemaal aan de andere kant van het park, hetgeen betekende dat er nog wel een dik half uur doorgereden moest worden.
Bij bridalveil waren we niet de enige, na een extra rondje over de parkeerplaats vonden we gelukkig een plek en konden we tezamen met nog honderden anderen op pad richting de waterval. Deze is ongeveer 70 meter hoog en omdat er wat wind stond werden we in het bos al nat. Daarna op weg naar El Capitan een 900 meter hoge granieten monoliet. Toevallig hadden we laatst in de national geographic gelezen over durfals die deze rots beklimmen zonder touw. Toen de de rots bekeken leek ie groot maar op het eerste gezicht niet heel bijzonder totdat de Amerikaan die naast ons stond ons er op attent maakte dat er drie klimmers op de rots aanwezig waren. Na veel getuur met verrekijker ontdekten we inderdaad 3 klimmers niet groter dan een speldenknop. Toen bekeken we El Capitan toch wel met andere ogen. In het park werden we middels verkeersborden gewaarschuwd voor overstekende herten, nou we zijn er een tegengekomen hoor: bij een parkeerplaats liep een hert rond dat bij iedere bezoeker even kwam kijken of er nog iets te halen viel! Ook vernamen we dat er regelmatig beren worden aangereden in het park, op plaatsen waar dit gebeurd is waren rode bordjes geplaatst. Toen op weg naar het hotel dat iets buiten Yosemite lag en bij aankomst minder weg had van Twinpeaks dan het plaatje had doen vermoeden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten